Kantje boord - 19

Net als het vorige album, valt het voor Franka in dit album (Het Zwaard van Iskander) mee met de netelige situaties. Na het 18e album stond de teller op 76; na dit album zal het aantal op 77 komen te staan.
Als we het verhaal uitvoerig lezen, is de eerste echte dreiging pas zichtbaar op pagina 42. De spanning voelen we al vanaf pagina 1, maar dat weet Franka niet en tel ik niet mee.

Op paina 42 dus. Daar is het uiteindelijk Rix die Franka met een jachtgeweer bedreigt. Hierboven de scène, eerst vanaf de rug van Rix, daaronder vanaf de rug van Franka. Even later legt ze de zak met het zwaard op de grond en wordt gedwongen weg te lopen.
Op pagina 44 weten we wat dit voor gevolgen heeft gehad voor Rix.

Wordt vervolgd! Net als het verhaal dat verder gaat in De Witte Godin. Op naar Kantje boord - 20.

Readhead Blues

Ik zat vanmiddag aandachtig naar een tekening uit Cadillac Club te kijken. Ik kom daar later nog wel eens op terug.
Bij het lezen pakte ik het luxe "Kill Them Pirates" album uit 1998 er nog eens bij. Dat is de versie van het verhaal zoals het ook in Veronica Magazine heeft gestaan (in 1997). Vervolgens pakte ik ook de illegale 1997 uitgave van het album er bij. En toen ik toch bezig was, heb ik tenslotte ook Chroom erbij gesleept.

Meer smaken zijn er niet toch?

Na de originele zeefdrukken in 1988 kwamen dus zo'n 10 jaar later nieuwe publicaties op gang. Albums, maar ook een wekelijkse pagina in Veronica Magazine.
En in 2014 uitmondend in het alom bekende Chroom.

Het ging mij in eerste instantie om deze plaat:

De eerste versie. Bekend van het origineel (in zwart/wit weliswaar), maar ook deze van de illegale uitgave uit 1997.
Niks mis mee, maar ik vond het altijd de minst boeiende plaat uit de serie Cadillac Club.

Tot deze versie verscheen in de legale - 1998 - versie. Wat een verschil maken die kleuren! Geweldig mooi zo.

Een jaar later verscheen deze pagina in Veronica Magazine. De pagina-grote tekening is nog maar een halve pagina groot. Minder dan dat zelfs. Zonde. De knalgele achtergrond helpt ook niet.

In 2014 was daar dan ineens Chroom. Het album met het Cadillac Club verhaal én het Harley Collection verhaal.
De lay-out uit Veronica Magazine blijft gehandhaafd, het geel is verdwenen én er is een fraaie close-up van Franka toegevoegd. Nou ja, close-up, je begrijpt wat ik bedoel. Franka genietend van de saxophoon, zo te zien, en dat alles op de springplank van het zwembad.

Het Ocean Liner Motel is mooi gevonden, de lijnen en vormen van het schip voegen wat toe. Het was nóg leuker geweest als Franka en Lefty Lee in het Cadillac Motel waren beland. Wellicht is dat ook gebeurd tijdens de tour, maar niet in dit verhaal.

En dan de Redhead Blues die Lefty Lee voor Franka heeft geschreven. Het werd pas in 2014 aan het verhaal toegevoegd. Helemaal aan het einde. Of ik heb het al die tijd gemist, maar dat lijkt me sterk. Verbeteringen zijn altijd welkom!

Om de week verder door te komen en de royalties voor Franka te spekken, zijn hier wat uitvoeringen van het nummer Redhead Blues:

Rootsman speelt Redhead Blues op het album "Whatever was" uit 2020. Klein detail: de rechten op het nummer liggen bij Lee Rather. Is dat dan de volledige naam van Lefty Lee? Het zal toch niet waar zijn....

Als ik het goed begrepen heb is deze versie van Redhead Blues "Track 04 of an original album written, preformed, recorded, and produced by the band New American". Het enige album dat de band New American heeft gemaakt, afkomstig uit 2010.

De band heet O Quetzal. Het nummer Redhead Blues (heerlijk nummer ny the way!) is dus te vinden op het album Run All You Like. De openingszin zegt alles: "Once I met a woman. Her hair was fire red".

En de laatste:
.

Gespeeld door de One-Man-Band Col. Patson. Het nummer Redhead Blues is opgenomen op het album Red Tail uit 2015.

Alexandra Lagerveld

Ik schreef niet zo ver terug al over het Droste effect.

Het voorbeeld dat ik gebruikte was niet echt een voorbeeld van het Droste effect: Eppo op de toonbank in het Franka verhaal dat in de Eppo verscheen. Het zou helemaal geweldig zijn geweest als de cover van die week herkenbaar zou zijn geweest.

Het Droste-effect is namelijk een visueel effect, waarbij een afbeelding een verkleinde versie van zichzelf bevat. Voor de verkleinde afbeelding geldt weer hetzelfde, enzovoort. Dit proces van zelfverwijzing heet recursie. En het effect is vernoemd naar de afbeelding op de Droste cacao blikken:

De dame op het blik heeft een dienblad vast met daarop een Droste blik met dezelfde dame met een dienblad. enfin, je snapt het effect.

Op de veiling die momenteel loopt, biedt Henk een kavel aan met een envelop van "Alexandra Lagerveld agenturen". Op die envelop een tekening van Franka:

En ja hoor, dit is wel het gewenste Droste effect!

Franka komt enthousiast tussen de kleding door aangelopen met een envelop in haar hand. En op die envelop zie we dezelfde tekening....
Okay, de echte criticaster ziet natuurlijk dat de tekening links onder in de hoek staat en op de envelop zelf meer in het midden. Ik vind dat echter een te klein detail.

Veiling!

Vandaag is er weer een veiling gestart op Catawiki!

Het is de negende officiele veiling met kavels uit het persoonlijk archief van Henk Kuijpers.
Bij elk kavel hoort een speciale gelimiteerde prent: "Kijk nou!". Zie hierboven.
Ik moet zeggen dat er opnieuw enkele juweeltjes tussen zitten. Vooral die dedicaces in albums kan ik erg waarderen!
En omdat ze zo mooi zijn, zet ik er drie op een rijtje:

Als je ze ook mooi vind zou ik zeggen: bieden maar! Catawiki staat er voor open. De veiling loopt af op 20 November 2021. Afhankelijk van de biedingen kan het zijn dat het ene kavel langer doorloopt dan het andere.

Le Grand Véfour

Pagina 2 van "Het Zilveren Vuur". Serge Sergewitz (al is dat niet zijn echte naam) geeft een presentatie over "Operatie Harp": de aanpak voor de aanstaande liquidatie van Alexander Karat.

Op de achtergrond een slideshow met een foto van Alexander Karat en Laura Lava.
Je kijkt er zo snel overheen, leest het album tien keer en nog zie je dergelijke details dan niet. Tot je er echt naar zoekt en op alles let.

De locatie van deze foto van Alexander en Laura: Parijs. Het duo lijkt restaurant Le Grand Véfour te verlaten. Nergens in de twee voorafgaande albums was er sprake van een reis naar Parijs voor een lunch of ontbijt. Het past natuurlijk wel in het beeld van Karat. Als hij zin heeft in een diner in Parijs, dan doet hij dat gewoon. En niet te vergeten: voor Laura is het uiteraard allemaal begonnen in Parijs (zie Moordende Concurrentie).

Wij van de firma Falegier hebben daar gisteren ook nog een tea-time gedaan. En we mogen zeggen: de Vanilla éclair is een echte aanrader!

Het menu is hier te vinden.