dinsdag 31 oktober 2017

Pingpong-balletjes

Ik blijf nog even in album 3 rondhangen. De Terugkeer van de Noorderzon. Vlak na het verschijnen van dat verhaal verscheen er een Zozolala (1987, nummer 27) met cover van Franka en een interview met Henk Kuijpers:

Bij De Noorderzon liep het als volgt. In 1956 vond er buiten de haven van New York een aanvaring plaats tussen de 'Stockholm' en de 'Andrea Doria', waarbij deze laatste zonk. Nu las ik een aantal jaren geleden in de krant een artikel, waarin stond dat men probeerde de 'Andrea Doria' te lichten door haar vol met pingpong-balletjes te pompen.


De Andrea Doria dus.


De Andrea Doria was een oceaanstomer van de Italian Line (Italia - Società di navigazione Italia), vooral bekend vanwege zijn ondergang op 26 juli 1956. Het schip was vernoemd naar de Genuese admiraal Andrea Doria. Het ondernam zijn maiden voyage op 14 januari 1953. De Andrea Doria werd beschouwd als een van de veiligste Italiaanse schepen en maakte tijdens zijn korte varende bestaan zo'n honderd reizen over de Atlantische Oceaan.

Op 17 juli 1956 was de Andrea Doria, met als kapitein Piero Calamai (1898-1972), uit Genua vertrokken voor een reis naar New York via Cannes, Napels en Gibraltar. Aan boord bevonden zich 1134 passagiers en 572 bemanningsleden. Verder vervoerde het schip een futuristische conceptauto, de Chrysler Norseman, gebouwd door de Italiaanse auto-ontwerper Ghia.

Acht dagen later, op 25 juli, raakte het schip zo'n vierhonderd kilometer ten oosten van New York en honderd kilometer ten zuiden van Nantucket in dichte mist verzeild. Een wat kleiner passagiersschip, de Stockholm (160 meter lang, bruto tonnenmaat 12.165 ton), dat onderweg was van New York naar Göteborg, boorde zich aan stuurboordzijde in de Andrea Doria.

Het Italiaanse schip zonk in de vroege ochtend van 26 juli, elf uur na de aanvaring, en ligt nog steeds zeventig meter diep op de oceaanbodem. Het model van de Chrysler Norseman verdween mee in de golven en is nooit in productie genomen.

En nu hink ik dus op twee gedachten. De pingpong-balletjes of de Chrysler Norseman.
Vooruit, de pingpong-balletjes.

Henk varieerde op dit thema door geen pingpong-balletjes te gebruiken: het pingpong-balletjes-plan werkte niet, dus had ik wat anders nodig. In plaats van de balletjes kwamen er ballonnen, die ook weer een speciale vorm hadden.

Maar in plaats van pingpongballetjes was er in 1964 door Karl Krøyer iets anders bedacht! In november 1964 zonk het vrachtschip ‘Al-Kuwait’, gevuld met 5000 schapen, in de haven van Koeweit. Het schip moest zo snel mogelijk boven water gehaald worden: de rottende schapen vormden een bedreiging voor de watervoorziening van Koeweit. Het schip was verzekerd door een Deens bedrijf welke uitvinder Karl Krøyer opdracht gaf om het vrachtschip op een zo’n goedkoop maar snel mogelijke manier weer boven water te krijgen.



Het aanbrengen van een hijskraan om het schip boven water te hijsen zou te lang duren en het schip zou op deze manier mogelijk kunnen breken. Er moest dus een nieuwe manier bedacht worden om het schip omhoog te halen. Karl Krøyer kreeg het idee om de boot door middel van een buis te vullen met 65 ton aan balletjes van piepschuim. Het plan was een succes, het schip was boven water gebracht met slechts $345,000 aan totale kosten. Deze efficiënte vinding liet Karl Krøyer in Engeland (GB1070600) en in Duitsland (DE1247893) succesvol octrooieren. Ook in Nederland wilde Karl zijn vinding octrooieren maar hier werd zijn aanvraag geweigerd.

En waarom werd dat geweigerd?

Om voor een octrooi in aanmerking te komen moet het om een technische vinding gaan die nieuw, inventief en industrieel toepasbaar is. Een vinding die al bestaat of te voor de hand liggend is, kan niet geoctrooieerd worden. Daarom wordt er bij een octrooiaanvraag grondig gezocht naar zogenaamde ‘prior art’; eerdere publicaties die laten zien dat de vinding niet nieuw is of dat deze voor de hand liggend is.

Toen de onderzoekers van het Octrooicentrum Nederland de vinding van Karl Krøyer moesten testen op de nieuwheidseis, bleek deze te falen. In de Donald Duck strip, ‘The Sunken Yacht’ uit 1949, haalde Donald Duck samen met de neefjes een jacht uit het water op een manier die erg lijkt op die van Karl Krøyer.


Zoals in bovenstaande strip is te zien, gebruikten Donald Duck en de neefjes dezelfde techniek als Karl Krøyer maar dan met pingpong-balletjes in plaats van piepschuim. Deze strip geldt als prior art en zorgt ervoor dat de vinding van Karl Krøyer niet ‘nieuw’ is: de vinding voldeed niet aan de eisen en de octrooiaanvraag werd afgewezen.
Prachtig, Nederland is weer goed bezig.

Wat mij weer terugbrengt bij de Andrea Doria, waar de pingpong-balletjes truc mislukte. Henk had gewoon de Donald Duck moeten lezen. Dan had het wel gekund! 
Maar hoe zou de Noorderzon dan ooit in een spookschip zijn veranderd?!


Kwek kwek ....